Nieuws

De “hoge nood”-zaak van De Verloren Kost

verloren kost

door Henk Dielis

In het eerste weekend van maart van dit jaar ging de DGG-fractie op bezoek bij verscheidene verenigingen in Geldrop. In dit illustere gezelschap bevond zich ook burgemeester Van Bree, die wij op deze manier lieten kennismaken met die clubs.

Zo ook met tuinvereniging De Verloren Kost.

Op de tuin werden wij welkom geheten door het bestuur van deze club en voorzitter Jan van Brussel toonde zich zichtbaar verheugd ons een en ander over het tuingebeuren te vertellen. Wij bleken te maken te hebben met een enthousiaste vereniging die het haar leden mogelijk maakt om met succes groenten en fruit te verbouwen. Bestond zo’n tien jaren geleden het aantal leden voor het overgrote deel uit mannen; de laatste jaren werden ook steeds meer dames lid van de club. En niet alleen van Zesgehuchten zelf, maar ook van andere delen van Geldrop.

Druk zetten.

Met verstrijken der jaren en het klimmen in leeftijd van de leden kondigde zich een probleem aan, een sanitair probleem. Losten de mannen dit probleem eerst schielijk op op een niet nader te omschrijven plekske, met de komst van vrouwelijke leden werd de “druk” op het bestuur om een sanitaire oplossing te zoeken en te vinden steeds groter, en nu niet meer alleen voor vrouwelijke leden. Ook onder de mannen kwam er steeds meer “behoefte” aan een toiletvoorziening.  Er werd in eerste instantie door de onderhoudscommissie van de volkstuinvereniging een oplossing verwezenlijkt door bij de schuilhut een gelegenheid te scheppen om aan de hoge nood een einde te maken, echter, hoe goed bedoeld ook, dit werd niet ervaren als een nette en hygiënische oplossing., zie foto. Ik bespaar U verdere details. Deze oplossing was, nogmaals heel goed bedoeld, er geen die past bij een hygiënische voorziening anno 2020. Dus besloot het huidige bestuur, onder de bezielende leiding van de voorzitter, dat het nu tijd werd om spijkers met koppen te slaan.  De voorzitter ging zijn vleugels uitslaan en kwam na behoorlijk wat omzwervingen en dito teleurstellingen tenslotte uit bij de buren van de volkstuinclub: plein 6G. Na het probleem van de “hoge nood”-zaak te hebben voorgelegd bleek het bestuur van plein 6G graag bereid om mee te werken aan de oplossing van deze sanitaire onvolkomenheid, chapeau voor zoveel collegialiteit! De volkstuinclub mag gebruik maken van hun sanitair. Om bij de toiletten van 6G te komen moet er nog wel een gat in de heg gemaakt worden, moet er een bruggetje over een vrij diepe sloot worden gelegd en moet er ook een duiker worden geplaatst en met de aanleg van een half-verhard pad zouden de totale kosten komen op € 15.000,- 

Prachtig voorbeeld waarbij verschillende vrijwilligersorganisaties elkaar op een creatieve manier helpen. Hier is het vraagstuk niet meteen op het bordje van de overheid neergelegd maar is gekeken hte het vraagstuk op een bijzonder manier op te lossen is. Op het terrein naast de volkstuin wordt een project aangelegd in het kader van natuurontwikkeling. Werk met werk maken (al jarenlang het motto van de gemeente) is hier bij uitstek mogelijk. Het opnemen van het bruggetje, de duiker en het hal verhard pad in dit project zou binnen het gebied op meerdere fronten een meerwaarde geven en het “natuurlijke“ probleem van de volkstuinvereniging oplossen.

Het bestuur maakt een bijzonder nette brief richting de gemeente met het verzoek om financiële steun in deze en lijkt in eerste instantie succes te hebben, edoch laat de gemeente, als puntje bij het bedoelde …paaltje komt, het afweten. De slechte financiële situatie van de gemeente en de corona-toestanden zijn hier voornamelijk debet aan. Dus blijft De Verloren Kost voorlopig nog verstoken van een “hoge nood”-zaak, maar wij, als DGG zullen dit probleem blijven volgen en op onze manier, waar mogelijk, “druk” zetten om aan het hoge nood-probleem van De Verloren Kost een einde te maken.