DGG geeft kritische blik op de strategie en dreigende tekorten.

Vier pijlers in de strategie

In de strategie staan de vier pijlers waarlangs we als gemeente willen werken. Twee daarvan zijn met name van belang in het huidige tijdsgewricht. Als we kijken naar ombuigingen dan zal altijd de eerste overweging moeten zijn wat de meerwaarde voor de samenleving is. De vraag wat het onze inwoners oplevert moet centraal staan. Een andere pijler die beschreven wordt gaat over het feit dat de tijd dat we als gemeente van alles bedenken en dat uitstorten over de samenleving voorbij is. Dit besef is nog niet in de hele gemeentelijke organisatie doorgedrongen. Ook hier ligt een uitgangspunt voor ombuigingen. Laten we meer samen doen met onze inwoners. En dan bedoelen we niet alleen dat inspraak en participatie altijd aan de orde zijn maar we bedoelen ook dat we meer met onze inwoners samen aan de slag gaan. Er is veel expertise onder onze inwoners laten we daar gebruik van maken in zowel de plannenmakerij als in de uitvoering. Waarom zouden inwoners niet zelf een pad aan kunnen leggen en onderhouden? Waarom zouden inwoners niet zelf de inrichting van hun staat kunnen bepalen of bedenken welke sociale voorzieningen er nodig zijn in hun wijk. Vele handen maken licht werk en meer betrokkenheid maakt maatregelen vaak veel duurzamer op termijn. Dat mag veel meer terug komen in de strategie. In het begin wordt dit wel beschreven maar in de verdere strategie lezen we er maar weinig over.

Inhoudelijk kunnen we in grote lijnen de strategie volgen. Definitief kunnen we dat pas zeggen als na de ombuigingen ook de concrete doelstellingen toegevoegd zijn. De programma aanpak zoals beschreven in de strategie zal hopelijk leiden tot een meer integrale aanpak van vraagstukken. We hebben echter een voor de DGG zwaarwegende kritiek op de voorliggende strategie.

DGG erg teleurgesteld over gebrek aan gebiedsplannen

Als het gaat om de gebiedsgerichte uitvoeringsplannen dan zijn we erg teleurgesteld. Eerder heeft het college ons aangegeven dat de wijkplannen vervangen zouden worden door wijkuitvoeringsplannen en nu zien we maar voor een klein deel van onze gemeente deze plannen gaan maken. Bovendien lijkt er een grote onbalans te ontstaan. We investeren veel in bijvoorbeeld de Coevering terwijl we andere wijken die dat net zo hard nodig hebben links laten liggen en dat kan in de ogen van de DGG niet.

In het doelstellingakkoord hebben we opgenomen dat er in 2026 voor de helft van de wijken een gebiedsprogramma is en er is een planning wanneer de overige wijken op de rol staan. Dat zien we helemaal niet terug in de strategie. Als we dan toch gaan ombuigen kunnen we de middelen die nu maar voor enkele wijken beschikbaar zijn gebruiken om de doelstelling uit het akkoord te verwezenlijken. We zien graag dat de strategie op dit punt wordt aangepast.

De ombuigingen om de tekorten weg te werken

Dan de ombuigingen. Hier is het van belang dat we over de volle breedte kijken waar we met minder toe kunnen. We hebben bijvoorbeeld al eerder gepleit om minder externe adviseurs in te huren en veel meer gebruik te maken van expertise onder onze inwoners. De actiegroep tegen de distributiecentra op Eeneind-West is hier een goed voorbeeld. Hierin hebben zich inwoners georganiseerd met juridische, ruimtelijke en verkeerskundige kennis. Een denktank die we, als ze dat willen, ook nadat we de distributiecentra tegengehouden hebben goed zouden kunnen betrekken bij het opstellen van beleid.

Indien het college het nodig acht dat een deel van de ombuigingen bij de inwoners gehaald zouden moeten worden dan wil de DGG op voorhand zeggen dat dit tot een minimum beperkt zou moeten worden bovendien mogen het dan alleen maatregelen zijn die alle inwoners evenredig raken en niet afgewenteld worden op een bepaalde groep zoals huizenbezitters of ondernemers.

Wat de DGG betreft mag naar alles gekeken worden ook naar de kosten in het sociale domein. We willen geen kaasschaaf methode maar dat wil niet zeggen dat we de ombuigingen niet evenredig over het gehele gemeentelijke taakveld moeten verdelen. Ombuigingen moeten in balans zijn en niet de ene opgave zwaarder treffen dan de andere.

Uitgangpunt moet zijn dat Geldrop-Mierlo een gemeente is en blijft met goede voorzieningen waar het prettig wonen en werken is en waar iedereen welkom is en mee kan doen.